شناسنامه:
- زمان: 10 تیر 1360
- مکان: تهران، حسینیّه جماران
- مناسبت: در آستانه حلول ماه مبارک رمضان
- حضار: روحانیون تهران
- منبع: صحیفه امام، ج15، ص16
امام خمینی(قدس سره): ما مکلفیم به اینکه در امور دخالت کنیم. ما مکلفیم در امور سیاسى دخالت کنیم؛ مکلفیم شرعاً؛ همان طور که پیغمبر مى کرد؛ همان طور که حضرت امیر مى کرد. در این ایام، که اعلان مى کنند مسأله انتخاب رئیس جمهور [را]، آن اشخاصى که در حوزه ها هستند، باید دست از کارها بردارند و راه بیفتند توى شهرها و دهات و روستاها و آن جاهاى دور افتاده و کمک کنند. و اگر نکنند، فردا مسئول اند پیش خدا و اگر مسامحه کنند، فردا مسئول اند پیش خدا. مردم را دعوت کنند به دخالت در امور، به انتخاب یک رئیس جمهور صحیح، کمک کنند براى رساندن صندوق ها به روستاهاى دور افتاده. اگر شما نکنید، آنهایى که بر ضد شما هستند، مى کنند این کار را؛ تبلیغ مى کنند آنجاها. شماها مبلغ اسلام هستید.
امروز تبلیغ اسلام براى حفظ خود اسلام. تبلیغ این است که رئیس جمهورتان را خودتان تعیین کنید. اهمیت این همان اهمیتى است که اسلام دارد. یک نفرى که وارد بشود و در رأس امور واقع بشود و- خداى نخواسته- فاسد از کار در آید، یک کشور را به فساد مى کشاند. اگر چشمتان باز نشده بود و توطئه ها را کشف نکرده بودید، خدا مى داند که چند وقت دیگر ما به کجا مى رسیدیم.
مکلف هستید که عمل بکنید و مردم را دعوت کنید. وادار کنید مردم را. تکلیف شرعى را به آنها بگویید. مسأله، مسئله این نیست که خوب، من دلم مى خواهد یک وکیل داشته باشم، دلم مى خواهد یک وزیر داشته باشم؛ خیر، قضیه این نیست، قضیه سپردن یک مملکتى است به دست یک کسى که اگر ناباب از کار در آید، صدمه به اسلام مى زند، جمهورى اسلامى را از بین مى برد. این یک مسئله حیاتى است براى شما، براى اسلام و مسلمین. آسان این را نگیرید که ما دخالت نمى کنیم؛ یک دسته بگویند: ما دخالت نمى کنیم، از باب اینکه امر سیاسى است، به ما چه! این امر سیاسى به همه مربوط است، به اسلام مربوط است، به حفظ اسلام مربوط است. ما اگر نظارت نکنیم؛ یعنى، ملت اگر نظارت نکنند در امور دولت و مجلس و همه چیز، اگر کنار بروند، بسپارند دست اینها و بروند مشغول کارهایشان بشوند، ممکن است یک وقت به تباهى بکشد. ما باید ناظر باشیم به امور مردم. ما باید، ملت باید ناظر باشد به امورى که در دولت مى گذرد، امورى که- فرض کنید که- در مجلس مى گذرد. نظارت! توجه داشته باشد به اینها. ملت باید توجه داشته باشد که اگر در مجلس این سفر- فرض کنید که- یک کسى را تعیین کردند که کارشکنى براى دولت کرده، کارشکنى براى مجلس کرده، دفعه دیگر تعیینش نکند. اعلام کنند: تعیین نمى کنیم، بلکه ان شاء اللَّه، به راه بیایند.
در قضیه رئیس جمهور، تعیین رئیس جمهور یکى از چیزهایى است که بر همه مسلمان هاى ایران، بر همه مکلّف هاى ایران واجب است که در این امر دخالت داشته باشند. اگر دخالت نکنند و یک صدمه اى به اسلام برسد، هر یک یک ما در محکمه عدل الهى مسئول هستیم؛ یک یک ما. کسى بگوید: «به من چه ربطى دارد؟» این است که بگوید:
اسلام به من چه ربطى دارد. مگر مى توانى بگویى: اسلام به من چه ربطى دارد؟! تو مکلفى حفظ کنى. امانت خداست و حفظش امروز به این است که رئیس جمهورش یک رئیس جمهور صحیح باشد. و بعد، لا بد اشخاصى که مطلع هستند از امور مى گویند، شما هم شاید بشناسید خیلی هاشان را.
یک مجلس [باید] خوب باشد. و اگر وکلاى شما بعضی هایشان تخلف کردند، به آنها تنبه بدهید که آقا نکن و اگر زیادتر کردند دفعه دیگر تعیین شان نکنید؛ کسى دیگر را تعیین کنید. و من حالا دارم به همه وکلا این مطلب را مى گویم که اگر مسیرتان را از مسیر ملت جدا بکنید و بخواهید على حده باشید و تکلیفتان را با کسانى که مخالفت با اسلام کردند و جوان هاى ما را آن طور کشتند و ابرار ما را این طور کشتند، جدا نکنید، اگر این دوره هم صحبتى نشود، دوره دیگر شما التماس دعا دارید.
این تکلیف آقایان است که راجع به مسائل اسلامى، که پیش مى آید، چه وکیل بخواهید تعیین کنید و چه- عرض بکنم که- رئیس جمهور بخواهید تعیین کنید، باید در صحنه باشید؛ عذرى ندارید که بروید کنار بنشینید. البته اشخاصى پیدا مى شوند که با گفتههاى خودشان، نوشته هاى خودشان مى خواهند شما را نگذارند وارد بشوید. آنها مى خواهند که اشخاصى را تعیین بکنند که بعدها ما گرفتار بشویم. شماها باید وارد باشید.
و در قضیه ریاست جمهور هم همه مکلف اند که شرکت کنند. من تکلیف خودم را دارم ادا مى کنم. همه مکلفاند، از من طلبه که اینجا نشسته ام تا شما علماى اعلام و تا همه روستاها و همه جا، مکلف هستند به اینکه در این امر حیاتى دخالت کنند، بىتفاوت نباشند. مى خواهند شما را بى تفاوت کنند. دست هایى الآن در کار است که از حالا مشغول اند به اینکه نگذارند شما اصلًا وارد بشوید در صحنه، نگذارند که ملت ما وارد بشود در صحنه. باید وارد بشوید؛ چاره ندارید! اسلام است؛ حفظ اسلام است! و باید چشمشان را باز بکنند که در دام نیفتند! امریکا دامش را الآن پهن کرده است در تمام ایران؛ در دام نیفتند! گول این تبلیغاتى که این گروه ها مىکنند، تبلیغ مى کنند، گول اینها را نخورند؛ ببینند اشخاص صحیح سالم متعهد دانا چه مىگویند! بخواهد آن بگوید من کشاورزم و چه کار دارم به این کارها، آن بگوید من، شما مى توانید بگویید من کشاورزم و امام حسین را مى خواهند بکشند، من چه کار دارم؟ شما این حرف را مى توانید بزنید؟
شما مى توانى بگویى که من کشاورزم، من کارمندم، من تو ادارات هستم یا جاهاى دیگر، قرآن را مى خواهند از بین ببرند به من چه؟ چطور مى توانى بگویى؟ مقدمه است این از براى بردن این مسائل. قدرتهاى بزرگ امروز لمس کرده اند که سیلى از اسلام خورده اند. آنها از ما بیشتر ملتفت هستند که چه کرده است اسلام با آنها. اینها مى خواهند این اسلام را کنار بگذارند. چطور کنند؟ حیله هاى مختلف؛ یکى هم اینکه شما را وادار کنند که وارد نشوید. خودشان شیطنت کنند یک کسى را تعیین کنند. آن کس که تعیین شد، بکشد ما را به طرف امریکا، و لو ده سال دیگر. همه باید توجه به این مسائل داشته باشید. مسائل سیاسى مالِ همه است؛ کُلُّکُمْ راعٍ، همه باید مراعات بکنید، همه باید این ملت را توجه کنید که چه مى کنند و باید راهنمایى کنید همه را و همه باید فعال با صف هاى فشرده و فعال وارد باشید در صحنه و به خودتان هیچ یأسى راه ندهید.